Vroeger kwam de post één keer per dag. Managementassistenten sorteerden het voor en dan lag het stapeltje voorbewerkte post voor je klaar. Ergens op de dag trok je daar een moment voor uit. Nu kennen we het fenomeen van digitale postbezorging. We hebben een emailbox en daar kan iedereen, onafhankelijk van tijd en plaats, zijn post direct in kwijt. Aanvankelijk vonden we deze uitvinding geweldig. Nu, vele jaren na dato, voelen we ons allemaal slaaf van onze Inbox. Er is zoveel mail dat ons werk voor een groot deel bestaat uit het verwerken daarvan. En groepen die samenwerken aan een project gebruiken email om te communiceren. Daar was email niet voor bedoeld en het werkt ook niet. Samenwerkende groepen die elkaar berichten sturen, waarop ieder weer reageert en de reactie cc-t naar de rest van de groep. Of nog erger, documenten die rondgestuurd worden, door verschillende groepsleden becommentarieerd worden en weer worden rondgestuurd naar een ieder. Het is een ramp. Het werkt niet. En toch doen we het allemaal en zijn de meesten van ons verslaafd aan de mail. De impact van mail op ons welbevinden is omgeslagen naar negatief. Persoonlijk vind ik de email het meest nare onderdeel van mijn werk. Ik zou het graag anders willen. Daarvoor volgde ik al eens de cursus ‘Meer effect’ en ik pas de principes toe uit ‘Getting things done’. Dat heeft me echt geholpen in eerdere fase van mijn werkzame leven. Op dit moment werkt dit  niet meer afdoende. Het boekje ‘We Quit Mail’ opende mijn ogen voor het feit dat email niet meer van deze tijd is. Dat we allang over de grenzen van dit medium heen zijn gegaan en daardoor gigantische problemen hebben met het gebruik ervan. Nog afgezien van alle sociale problemen die het met zich meebrengt. Toen ik als leraar werkte op een basisschool, nog voor het emailtijdperk, stonden we een kwartier voor schooltijd met elkaar in de gang, koffie te drinken, nieuwtjes uit te wisselen. Het was gewoon een gezellig kwartiertje met elkaar. Goed voor de teamgeest en je leefde met elkaar me. Nu gaat iedereen onmiddellijk achter de computer als hij op het werk komt en gaat mailen. Daardoor hebben we veel minder oog en oor voor elkaar. We sturen liever een mailtje naar de kamer naast ons, dan dat we er naar toe lopen en persoonlijk contact maken. Emailen is niet meer van deze tijd. Je moet ermee stoppen of het sterk verminderen en anders gaan (samen) werken. Dat heeft WQM mij geleerd. En die lessen ga ik in praktijk brengen.

N.a.v. Kim Spinder (2014). We quit mail. Amsterdam/Antwerpen: Business contact.