In de Wetenschapsbijlage bij het NRC van 4 januari las ik een bijzonder artikeltje met als titel: ‘Nederigheid – de moeder van alle deugden’. De clou van dit artikel: Nederigheid is geen gebrek aan zelfvertrouwen, maar nederige mensen hebben juist een kalm en accepterend zelfbeeld.

Deze kennis over de psychologie van de nederigheid is afkomstig uit een bijdrage van een paar Amerikaanse psychologen aan een tijdschrift over sociale persoonlijkheidspsychologie. Zij schrijven over een aantal onderzoeken die op dit moment gedaan worden naar nederigheid.

Samenvattend geven zij een aantal kenmerken van nederigheid: Openstaan voor nieuwe inzichten, niet bang zijn om af te gaan, onder ogen zien van je eigen fouten, anderen gelijkwaardig achten, jezelf accepteren, niet gevoelig zijn voor de bedreigingen van het eigen ego, jezelf kennen en verantwoordelijkheid nemen als je iets verkeerd doet. Omdat nederige mensen niet zo bezig zijn met het oppoetsen van het eigen ego, hebben ze meer ruimte om oprecht blij te zijn als het goed gaat met andere mensen.

Tja soms wordt iets als nieuwe kennis gepresenteerd en gebaseerd op onderzoek, terwijl oude bronnen die kennis ons al eeuwen lang voorhouden. De Bijbel heeft het bijvoorbeeld over ‘de ander uitnemender achten dan jezelf’ of je ‘te verblijden met de blijden’ , ‘elkaar te bemoedigen’, en Jezus zegt tot zijn discipelen: ‘Wie belangrijk wil worden die moet dienaar zijn’.

C.S. Lewis zei dat nederigheid is ‘not thinking less of yourself, but thinking of yourself less’.